Dzieci płaczą z różnych powodów, ale zawsze jest to sygnał, że wydarzyło się coś dla nich bardzo trudnego. Pojawia się, gdy dzieci są chore, coś je boli, ktoś je obraził, lub źle potraktował, gdy są głodne, zmęczone, lub przegrały w ulubionej grze. Również, gdy się boją, tęsknią, nie radzą sobie z zadaniem z matematyki. Dla rodziców płacz dziecka wiąże się z dużym dyskomfortem – czy o coś nie zadbaliśmy? Czy coś aby na pewno stało się coś złego? Dziecinne powody czasem wydają nam się błahe i zastanawiamy się, czy zasługują na naszą reakcję.

Jak najczęściej reagujmy?

• “Przecież nic takiego się nie stało” (zaprzeczanie uczuciom dziecka),

• “Natychmiast przestań” (przywoływanie do porządku),

• “To już taki duży chłopak, a płacze” (ośmieszanie i zawstydzanie),

• “Popłacze, popłacze i przestanie” (przeczekiwanie płaczu),

• “Pokażę mu zabawkę na wystawie” (odwracanie uwagi),

• “Zaproponuję mu lody lub basen, żeby przestał płakać” (przekupstwo i manipulacja). 

 

To tylko kilka przykładów, które mogą okazać się bardzo pomocne w kryzysowej sytuacji. Najważniejsze jest, aby pozwolić dziecku na przeżywanie różnych emocji, również tych nieprzyjemnych. Świadomość tego, dlaczego płaczę oraz wsparcia rodzica jest bardzo rozwijająca dla dziecka. Umacnia również relację wśród domowników. Pamiętajmy, że to nie słowa są najważniejsze. Nasza wzajemna miłość powinna bazować na szczerej chęci bycia przy dziecku i wspierania go w każdej sytuacji.

®    Widzę, że (ta sytuacja) sprawiła Ci przykrość i teraz czujesz smutek. Posiedzę z Tobą ile będziesz chciał

®    Czy opowiesz mi co się stało?

®    Czy chcesz się przytulić?

®    Słyszę, słyszę Cię.

®    Widzę, że jest Ci bardzo trudno.

®    Co się stało? Jak mogę Ci pomóc?

®    Jestem tutaj. Powiedz o co chodzi

Niestety, nie są to komunikaty, które wzmocnią nasze dziecko i dadzą wsparcie w przeżywanej sytuacji. A im dłużej dziecko płacze, tym wyższy poziom frustracji zarówno dziecka, jak i rodzica. W efekcie cierpi na tym wzajemna relacja oraz wiara w rodzica w swoje kompetencje wychowawcze. Co możemy powiedzieć w zamian?

Beata Palej